Natuurlijk is een pole positie mooi, maar zo van de tweede rij kun je ook prima starten. De startrijen zijn ten opzichte van elkaar een soort van baksteensgewijs opgesteld. Met een goede start vanaf de tweede startrij kun je dan zo als eerste de Haarbocht induiken. Ik bedenk het me allemaal voordat de lichten uitgaan, maar mijn start verloopt net iets anders. Door de drop in toeren bij het op laten komen van de koppeling vertraagt de motor met het van zijn plek komen en ik vang dit niet helemaal goed op met het gas. In plaats van het veld aan te voeren, duik ik als 12e de eerste bocht in. Gelukkig is iedereen nog aan het zoeken naar een plekje en een half rondje verder lig ik al 5e. De poleman is echter wel super gestart en neemt vooraan al een beetje afstand van de rest van het veld. Na het resultaat van vorige keer was ik er echter op gebrand om voor diegene te eindigen dus ik moet nog flink wat posities goedmaken.
Nu het tempo van de nummers 4, 3 en 2 vergelijkbaar is met dat van mij heb ik hier wat langer voor nodig, maar na enkele ronden heb ik de tweede plaats veroverd. De voorsprong van de nummer 1 bedraagt inmiddels enkele seconden. Bij de Stekkenwal lijken twee rijders samen te zijn gevallen. Zou het rood worden en een herstart? Dan zou mijn inhaalrace wellicht voor niets zijn geweest, maar anderzijds geeft mij dat de mogelijkheid om mijn slechte start te herkansen.
De wedstrijdleiding besluit de race door te laten gaan en bij de betreffende baanposten wordt ronde na ronde met diverse vlaggen aangegeven wat de status ter plaatse is. Geel, dus snelheid aanpassen voor het gevaar op de baan. Wit, voor het hulpvoertuig in de baan. Rood-geel gestreept, met alles wordt gezwaaid. De afstand tot de nummer 1 wordt iets kleiner. Past hij zijn snelheid aan en ik wat minder? De nummer 3 volgt mij ook op de voet en probeert mij zelfs al een keer te passeren (op een andere plaats op de baan). Deze aanval weet ik te pareren, maar echt verslappen kan er niet bij zijn.
Voor de start van de race sprak ik diverse rijders over de bandenkeuze. De wolken boven het circuit zijn erg donker en afhankelijk van op welke website je kijkt, krijgen we een droge of een natte race. Uiteindelijk is (voor zover ik weet) iedereen op slicks gestart, maar of dit de juiste keuze is geweest, kan op dit punt in de race betwijfeld worden. Door mijn donkere vizier heb ik echter niet direct door dat er inmiddels al enkele druppels vallen. Ik merk wel dat het tempo van de nummer 1 zienderogen zakt. Aangezien mijn tempo nagenoeg gelijk blijft, kom ik snel dichterbij. In de opvolgende bochten na de Haarbocht nader ik mijn voorganger zelfs zo snel dat ik iets te enthousiast raak en me verrem voor de Strubben. Sowieso zijn de problemen met de remmen van dien aard dat ik heel het weekend al niet aan mijn rondetijden kom en ik moet dan ook onevenredig hard doorknijpen in de voorrem om er iets van snelheid uit te krijgen. Als de band toch iets van wrijving opbouwt, slaat de motor even wild met zijn kop en ik laat de rem snel vieren om niet de voorkant kwijt te zijn. Mijn snelheid ligt echter te hoog om nog in te sturen en ik ga rechtdoor het grind in. Waarom krijg ik hem nou niet afgeremd? Gelukkig heb ik de snelheid nog wel wat kunnen verminderen en sta ik niet ver in de bak. Desondanks kost het me flink wat tijd om eruit te komen en ik kan als 6e weer de baan op. Het lukt me nog voor de laatste ronde om de nummer 5 in te halen en door een uitvaller lig ik toch weer op de 4e plek. Volgas over de Veenslang in de laatste ronde wordt echter al snel duidelijk dat ik nog een ander probleem heb. De motor houdt opeens flink in en wil afslaan, maar met het dichtdraaien van de gaskraan blijft hij lopen. Door minimaal gas te geven kom ik nog de Ruskenhoek door, maar richting Stekkenwal is duidelijk dat hij niet meer op wil pakken. Ondertussen beginnen de rijders me één voor één voorbij te vliegen. Ik heb vanaf het moment op de Veenslang direct mijn hand omhoog gestoken om de achterop komende rijders te laten weten dat er iets mis is, maar de snelheid waarmee men voorbij komt is toch nog spannend.
Aangezien de motor blijft lopen en we in de laatste ronde zitten besluit ik de rest van het rondje aan de rand van de baan vol te maken. Bij de Ramshoek twijfel ik om de baan te verlaten. Ik rij immers met mijn hand omhoog, waarmee je normaalgesproken aangeeft dat je de baan gaat verlaten, maar als ik omkijk lijkt iedereen me te zijn gepasseerd. Tot overmaat van ramp valt de motor nu ook echt uit,. Met de koppeling in en wat hulp van mezelf blijk ik het tot de finish te redden. Onder luid applaus passeer ik als laatste de finish. Doordat enkele rijders zijn uitgevallen blijkt dit de 21e positie te zijn. Voor de tweede race op rij, bevind ik mij tot in de laatste ronden in podiumpositie en ga ik met lege handen naar huis. Wat een drama, wat een afgang. Reikhalzend kijk ik uit naar de volgende race op 19 mei in de hoop dat drie keer toch echt scheepsrecht is.