Na de onfortuinlijke crash tijdens de kwalificaties voor de 501 van Assen op 14/7 wordt het nog een enorme spoedklus om de motor op tijd klaar te krijgen voor de race op Dijon. Aanvankelijk sprak ik met mijn vriendin af dat als ik nog een keer zo crash als met de 501, ik het dit jaar voor gezien zal moeten houden gezien de aanslag op het huishoudbudget van deze schitterende hobby. Omdat ik echter maximaal gemotiveerd om de best mogelijke prestatie neer te zetten en de successen van vorig jaar te herhalen (of zelfs te verbeteren), wil ik in ieder geval kijken hoever we kunnen komen met de wederopbouw. Het is inmiddels wel duidelijk dat het dit seizoen tot nu toe niet meezit. Met name door de verkeerde banden, en mijn onkunde om dat op te merken, bleven de tijden achter bij de verwachtingen. Helaas volgen daarna de crashes en is een gooi naar het kampioenschap niet realistisch meer.
Om in nog geen twee weken de financiën en de spullen bij elkaar te krijgen om de fiets weer klaar te maken lukt dan ook alleen dankzij de hulp van sponsors Dalenburg Transport, Construction and Technical Services en Verhuurcentrum Binnenmaas. Ik ben echter niet alleen hen zeer dankbaar. Ook mijn zwager en zijn zoon schuiven alles aan de kant om in elk vrije uurtje door te kunnen sleutelen. Aangezien Akrapovic op deze korte termijn geen uitlaat kan leveren, besluiten we een volledig systeem van Arrow aan te schaffen met het idee deze na de races in Dijon weer te verkopen. Er gaan nieuwe wielen in, nieuwe voorvorkpoten, een volledig nieuwe kuipset en diverse andere onderdelen. Omdat er geen tijd meer is om de kuipset van een mooie set kleuren te voorzien rijden we in het kale ongespoten wit, zoals we de kuip van Alpha Racing binnenkrijgen. Wel wordt kuipruit (naast de helm) voorzien van de afkorting www.vcbbv.nl wat je rechtstreeks naar de website brengt van Verhuurcentrum Binnenmaas die zorgt dat ik al zoveel evenementen bereik met al mijn benodigdheden. De stickers van VROOAM prijken weer op achterbrug omdat we de motor al heel het jaar voorzien van hun olie speciaal geschikt voor racemotoren en de Ten Kate Shop siert de helm omdat dat dé zaak is om heen te gaan voor advies over (onder)kleding, pak, helm en laarzen. Uiteraard staat You Like racing zelf ook met de logo's op de onderkant van de kont om in ieder geval iedereen die ik inhaal te laten zien dat You Like racing een team blijft om rekening mee te houden!
Aangezien ook diverse familieleden en buurtbewoners hun vakantie zullen combineren met een bezoek aan de races in Frankrijk laat ik me graag van mijn beste kant zien. Hoewel ze pas bij de tweede race op vrijdag aanwezig zullen zijn, wordt met de kwalificatie je startpositie voor beide races bepaald. Hoewel ik nog altijd bijna tweeënhalve seconde langzamer ben dan mijn PR hier en er door de hoge snelheid ook aardig geremd moet worden op Circuit Automobile de Dijon-Prenois, werpt mijn bekendheid met de baan hier zijn vruchten af. Door zo vloeiend mogelijk te rijden en niets te forceren met late remacties, blijkt een 1:26.2 al genoeg voor de voorlopige pole positie in mijn klasse en de 9e plek in het gecombineerde veld.
In de 2e kwalificatie is er weinig tijd om een snellere ronde neer te zetten, want vanwege een lang oliespoor op het rechte stuk wordt de sessie al snel met een rode vlag afgebroken en niet meer hervat. Het blijkt dat een onfortuinlijke rijder uit de SuperCup zijn blok heeft opgeblazen op het rechte stuk waardoor een andere pechvogel hard ten val komt. De rijder maakt het gelukkig goed, maar de schade(post) is aanzienlijk. Nou is het deelnemen aan racewedstrijden in beginsel voor eigen risico maar het hoeft soms niet eens aan jezelf te liggen dat het een heel duur spelletje kan worden. Doordat niemand zich echt heeft kunnen verbeteren, blijk ik met mijn tijd dus de snelst geklasseerde ProCup 1000 coureur te zijn!
De eerste pole position van het seizoen is lekker, maar ook de negende plek tussen de SuperCuppers is niets om je voor te schamen en biedt een goede uitgangspositie voor de te rijden races. Leuk voor de statistieken natuurlijk, maar de praktijk is dat ik ondanks de voorband om mijn voorwiel weinig vertrouwen heb in de voorkant. Hard remmen is nu geen probleem meer, maar het duiken van de voorvork en het gevoel aan de voorkant laat te wensen over. Mogelijk dat de zware crash met de 501 nog wat schade heeft veroorzaakt die niet direct aan het licht is gekomen. Al was het alleen maar omdat je niet weet wat het crashen met mijn gevoel van hard gaan doet (ondanks mijn ruime ervaring met het vallen)…
Dat de rest achter me gekwalificeerd staat voelt dan ook alsof ik koning ben in het land der blinden. Toch lonkt weer dat eerste (echte) podium van 2018. Ik kijk met gemengde gevoelens uit naar de wedstrijd. Ik wil dolgraag presteren en we zitten maar met 4 man in een seconde en tot de volgende ProCupper zitten alweer een aantal SuperCuppers dus een podium lijkt haalbaar. Sta je ver naar voren, dan biedt het gecombineerde veld een buffer naar de volgende rijders. Zonder enige euforie over het feit dat ik de snelste geklasseerde ProCup coureur ben, kijk ik dan ook met vertrouwen uit naar de race. Het podium halen is de doelstelling.
Normaal zou winnen mijn doel zijn, maar gezien de afgelopen wedstrijden en het slechte gevoel met de motor, zou ik met een podium al heel blij zijn. Je gaat vanzelf je eisen minder hoog stellen. Mijn start is prima, maar die van mijn directe concurrenten is beter. Ik rij behoudend mijn ronden op een derde plek van de ProCup. Op 10 seconden achter me bevindt zich een SuperCupper en voor me speelt zich de strijd af tussen de nummers 1 en 2 uit mijn klasse. Ik onderneem echter geen enkele poging om het gat te dichten. Ik rij zo soepel mogelijk mijn ronden alsof ik wil verzekeren dat ik mijn doel haal en niet meer dan dat. Als één les me bij is gebleven, is dat ik op Dijon vooral niet teveel moet willen. Met een podium zou ik het beste resultaat van het seizoen tot nu toe behalen. Ik blijf dan ook stoïcijns doorrijden op 95% van mijn kunnen en finish bekeken als derde.
Na de race wordt ik door diverse rijders gefeliciteerd met mijn podium en het moordende tempo voor wat betreft onze klasse. Het podium wordt uiteraard gevierd met champagne zoals dat hoort, maar het voelt allemaal wat onbevredigend. Nouja, ik was de snelst geklasseerde ONK ProCup 1000 coureur en we hebben een beker. Morgen weer een nieuwe dag…
